θα εκτιμήσουμε έτσι αλλά και θα διαπιστώσουμε συγχρόνως τη σημαντική επίδραση για τη ζωή και για το μέλλον του Έθνους.
Η λέξη "παράδοση" προέρχεται όπως είναι γνωστό από το ρήμα "παραδίδω". Ελληνική δε παράδοση ονομάζουμε όλα εκείνα τα θεμελιώδη, τα αιώνια πολιτιστικά στοιχεία και τις ηθικές αξίες που παραδόθηκαν από την μιά γενιά στην άλλη ως γνήσια, ως αυθεντικά ελληνικά γνωρίσματα. Με τον τρόπο αυτό διατηρήθηκαν και έφτασαν από τα παν, αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα αναλλοίωτα και ζωντανά.
Η Ελληνική παράδοση αποτελεί μια ανεκτίμητη πολιτιστική κληρονομιά, που πρέπει όλοι οι Έλληνες να την γνωρίσουμε βαθύτερα ώστε να εμπνεόμαστε και να οδηγούμεθα από αυτήν. Έτσι έχοντας την ως βάση και αφετηρία θα μπορούμε να διαμορφώσουμε πιο σωστά τη σύγχρονη ζωή μας. Έτσι θα δημιουργήσουμε ως Έθνος προχωρώντας σταθερά και σίγουρα το μέλλον του τόπου μας χωρίς να χάσουμε την ταυτότητα μας, την ελληνικότητα μας.
Τα κυριότερα στοιχεία που κρατάνε την παράδοση είναι: η Ελληνική μας γλώσσα, η Ορθόδοξη χριστιανική μας θρησκεία, τα δημοτικά μας τραγούδια, οι λαϊκοί μας χοροί, τα παραμύθια, οι παροιμίες, η λαϊκή μας τέχνη (έπιπλα, κτίσματα, ενδυμασία, υφαντά) τα ήθη και έθιμα μας χαράς και λύπης, η διάρθρωση και ο θεσμός της ελληνικής οικογένειας, η ελληνική αδελφοσύνη και άλλα πάρα πολλά έθιμα από τη ζωή μέχρι τα αγροτικά έργα και τις ιστορικές αναμνήσεις και τους θρύλους του λαού μας. Όλα αυτά μας κρατούν ενωμένους με τις προαιώνιες ρίζες της φυλής μας και αποτελούν τον Εθνικόν μας χαρακτήρα και μας ξεχωρίζουν από τους άλλους λαούς. Είναι η "ειδοποιός διαφορά" μας αλλά και η αδιάψευστη απόδειξη της φυλετικής μας συνέχειας.
Όλοι οι πολιτισμένοι λαοί καταβάλουν προσπάθειες να συγκεντρώσουν, να μελετήσουν και να διατηρήσουν τα παραδοσιακά τους στοιχεία, ώστε να αντλήσουν διδάγματα και να χαράξουν με περισσότερη ασφάλεια το δρόμο για την εθνική τους επιβίωση και προκοπή.
Εμείς που έχουμε μία παράδοση -την πιο πλούσια παράδοση τριών χιλιάδων χρόνων συνεχούς ιστορίας- έχουμε χρέος περισσότερο από κάθε άλλο λαό να την διατηρήσουμε και να την συνεχίσουμε. Γιατί αυτή η Ελληνική παράδοση δεν είναι μόνο δόξα για το Έθνος μας, αλλά είναι και η σωτηρία του μέσα από τις ποικίλες φοβερές περιπέτειες της ιστορίας του.
θα φέρω εδώ ένα παράδειγμα υπενθυμίζοντας την εποχή της Τουρκοκρατίας. Κάθε άλλο Έθνος μέσα στον τρομερό κατακλυσμό των τεσσάρων αιώνων αυτής της απάνθρωπης δουλείας θά είχε τελείως αποπροσανατολιστεί και σίγουρα καταποντιστεί. Όπως είναι γνωστό, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, ο λαός μας έμεινε μόνος μέσα στο σκοτάδι της Τούρκικης αμάθειας και βαρβαρότητας.
Δεν έμεινε όμως αβοήθητος, δεν έχασε τον εθνικό του δρόμο και τον εθνικό του προσανατολισμό. Είχε πάντα ως οδηγό και δάσκαλο, την αλάνθαστη πυξίδα της πλούσιας πολιτιστικής του παράδοσης από την μακραίωνα αρχαία και βυζαντινή εποχή.
Όλες οι εθνικές παραδόσεις στηρίχτηκαν πάνω και γύρω τους δύο ακρογωνιαίους λίθους του Εθνικού μας οικοδομήματος: Την Ελληνική γλώσσα και την Ορθόδοξη Χριστιανική θρησκεία. Και ως πνευματική Κιβωτός, που διατήρησε τας παραδόσεις αυτές στάθηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία μας με κέντρο το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Με τον τρόπο αυτό όχι μόνον δεν έσβησε η φυλή μας, όχι μόνον δεν έχασε την Ελληνικότητα της, αλλά μέσα στον κοινό και βουβό πόνο, σφυρηλάτησε πιο δυνατή την ενότητα της, Και όχι μόνον δεν κάηκε μέσα στο καμίνι της δουλείας, αλλά βγήκε μέσα από αυτό π ιό αγνή π ιό ρωμαλέα.
Η Ελληνική μας παράδοση είναι η πιο γνήσια απόδειξη της αδιάκοπης φυλετικής μας συνέχειας. Αν και το 1830 ο Γερμανός Φαλμεράγιερ (1790-1861) θέλησε να την αμφισβητήσει απέτυχε οικτρά. Η ανυπόστατη θεωρία του είναι γεμάτη από ανακρίβειες, παρερμηνείας και παρεξηγήσεις, ότι δήθεν οι νεώτεροι Έλληνες δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, διαλύθηκε μπροστά στα κλόνητα επιστημονικά επιχειρήματα, στις επιστημονικές εργασίες ξένων και Ελλήνων ιστορικών και λαογράφων. Ένα μικρό παράδειγμα ενδεικτικός η Ιστορία του Ελληνικού Έθνους του Κωνσταντίνου Παπαρηγόπουλου καθώς και το λαογραφικό έργο του Νικολάου Πολίτη με τις πλούσιες συλλογές των λαϊκών μας παραδόσεων και των δημοτικών μας τραγουδιών.
Τα δημοτικά μας τραγούδια από το 1821 και μετά, είχαν καταπλήξει τον πνευματικό κόσμο της Ευρώπης, ιδίως δε όταν τα εξέδωσε στο Παρίσι σε Γαλλική μετάφραση και σχόλια ο Γάλλος Κάρολος Φωριέλ (1772-1824). Οι μεγαλλίτεροι πνευματικοί άνδρες της Ευρώπης με επικεφαλής τον Γερμανό φιλόσοφο και ποιητή Γκαίτε, θαύμασαν την ομορφιά και την δύναμη των τραγουδιών αυτών, που παρουσιάζουν ανάγλυφη την ψυχοσύνθεση και το χαρακτήρα του αθάνατου Ελληνικού πνεύματος, δηλαδή του Ελληνικού λαού. Έτσι έγινε πιο δυνατό το φιλελληνικό ρεύμα για τους αγωνιζόμενους τότε ήρωες του 1821. Στα υπέροχα δημοτικά μας τραγούδια βλέπουμε ακόμα ότι διασώζεται η τεχνική των δημοτικών τραγουδιών της προομηρικής εποχής. Παρατηρούμε ακόμη σε πολλά από αυτά να διασώζονται υποθέσεις από αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Αλλά και στα παραμύθια και στις παραδόσεις του λαού μας, παρατηρούμε να επαναλαμβάνονται υποθέσεις παραμυθιών της αρχαίας εποχής ή αναμνήσεις μακρινών ιστορικών γεγονότων. Άλλωστε όπως είναι γνωστό, γενικά η νεοελληνική γλώσσα είναι φυσιολογική συνέχεια της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας.
Όλα αυτά τα στοιχεία που αναφέραμε πιο πάνω αλλά και ακόμα πολλά άλλα, μεταδόθηκαν με την προφορική παράδοση, με την επανάληψη, με το παράδειγμα των μεγαλλιτέρων, δείχνουν περίτρανα ότι ποτέ δεν διακόπηκε η φυλετική μας συνέχεια παρά τις πολλές και μεγάλες ιστορικές περιπέτειες πού πέρασε το Έθνος μας. Και στις περιπτώσεις που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν διάφοροι επιδρομείς στον Ελληνικό χώρο, γρήγορα αυτοί αφομοιώθηκαν από το ισχυρότερο βιολογικά και πολιτιστικά Ελληνικό στοιχείο.
Παρ' όλα αυτά όμως υπάρχουν μερικοί, που θαμπωμένοι από την τεχνολογική πρόοδο άλλων λαών, περιφρονούν τις παραδόσεις μας, γιατί έτσι θέλουν να παραστήσουν τους προοδευτικούς και να τις θεωρούν ξεπερασμένες. Έτσι θαυμάζουν και θεωρούν προοδευτικές τις διάφορες υλιστικές θεωρίες, τα διάφορα αθεϊστικά κηρύγματα που μας έρχονται από τον έξω της Ελλάδος χώρο (Ευρώπη, Αμερική), θαυμάζουν ξένες θεωρίες και κηρύγματα, πάντα "εν ονόματι της προόδου" για να γκρεμίσουν και εξαφανίσουν ότι ωραίο, ότι ευγενικό, ότι ανώτερο έχει δημιουργήσει ο Ελληνοχριστιανικός πολιτισμός. Έτσι αντιγράφουν ανεξέλεγκτα τα ήθη, την αναίσχυντη πολλές φορές συμπεριφορά πολλών ξένων που περνούν τις διακοπές τους στη χώρα μας.
Δεν υποστηρίζουμε βέβαια ότι πρέπει να απομονωθούμε από τους άλλους λαούς, να κλειστούμε στο καβούκι μας από τον φόβο ή ότι οι άλλοι λαοί έχουν μόνον ελαττώματα και εμείς οι Έλληνες μόνον προτερήματα. Πρέπει να παρακολουθούμε την πρόοδο, την εξέλιξη. Να συνεργαζόμαστε με τους άλλους λαούς ιδίως τώρα που τα σύνορα έπεσαν με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να πάρουμε ότι πραγματικά είναι ωφέλιμο, ότι δεν προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ότι τελικά συμφωνεί και ταιριάζει με τον Ελληνικό μας χαρακτήρα, την Ελληνική μας πραγματικότητα. Πρέπει και επιβάλλεται να ακολουθούμε την πρόοδο και εξέλιξη, αλλά προς θεού, δεν είναι πρόοδος η περιφρόνηση του θρησκευτικού συναισθήματος, η περιφρόνηση των Εθνικών μας συμβόλων. Δεν είναι πρόοδος ο χιππισμός, η αναισχυντία, ο γυμνισμός τα ναρκωτικά. θα πάρουμε, από τους ξένους ότι καλό και θα το προσαρμόσουμε στην Ελληνική πραγματικότητα, ακολουθώντας τη σωστή παρατήρηση του φιλόσοφου Πλάτωνα: "Ότι πει αν Έλληνες βαρβάρων παραλάβωσι, κάλλιον τούτο εις τέλος απεργάζονται".
Είναι εθνικό έγκλημα, είναι αφροσύνη, είναι αγνωμοσύνη να θεωρούμε αναχρονισμό και οπισθοδρόμηση τον σεβασμό στις Ελληνοχριστιανικές παραδόσεις.
Είναι αχαρακτήριστο να έχουμε αυτή την ξενομανία, να νοθεύουμε και να καταργούμε τα Ελληνικά μας πολιτιστικά στοιχεία. Φτάσαμε δυστυχώς στο σημείο να νοθεύουμε και την γλώσσα μας ακόμη, χρησιμοποιώντας αδικαιολόγητα ξένες λέξεις, ξένες επιγραφές, ενώ έχουμε τις ωραιότερες Ελληνικές λέξεις. Ακόμη φτάσαμε στο σημείο να νοθεύουμε και να αλλάζουμε και τα ονόματα των παιδιών μας με ξενικά υποκοριστικά. Η ξενομανία μας υποτιμά, μας εξευτελίζει, μας αποχρωματίζει εθνικά. Δυστυχώς ξεκινά από κάτι ασήμαντες λεπτομέρειες για να φτάσει σε σοβαρά στοιχεία, να φτάσει σε μεγαλύτερη έκταση.
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά έχουμε χρέος να διατηρήσουμε τον Εθνικό μας χαρακτήρα, Βλέπουμε "οι φίλοι μας" οι γείτονοι τι προβλήματα μας δημιουργούν τον τελευταίο καιρό. Είμαστε μικρός αριθμητικά λαός. Περιβαλλόμαστε από λαούς πολυπληθέστερους. Οκτώ με δέκα εκατομμύρια ξένοι έρχονται κάθε χρόνο και παραθερίζουν στη χώρα μας. Και ας μην ξεχνάμε και τους οικονομικούς μετανάστες που κατέκλισαν την Ελλάδα μας.
Αλλοίμονο αν κάθε τους συνήθεια την αντιγράφουμε απερίσκεπτα. Αλλοίμονο αν κάθε τους θεωρία τη θαυμάζουμε και την εφαρμόζουμε. Τότε -να είστε βέβαιοι φίλοι μου- ότι θα ξεκόψουμε οριστικά από τις ρίζες μας και θα περιφερόμαστε σαν ένα πλοίο που δεν έχει ούτε άγκυρα ούτε πυξίδα. Με μαθηματική ακρίβεια θα σβήσουμε σαν Έθνος, θα εξαφανιστούμε σαν φυλή. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος γιατί έρχεται αθόρυβα, κρυφά, ανεπαίσθητα και θα πρόσθετα εγώ και πολύ ύπουλα και πονηρά.
Κλείνοντας θα έλεγα, αν θέλουμε να επιβιώσουμε σαν φυλή, σαν Έθνος και να παραμείνουμε Έ λ λ η ν ε ς, πρέπει να κρατιώμαστε γερά από τις ρίζες της φυλής μας και από αυτές να αντλούμε δύναμη, έμπνευση και κυρίως πίστη στα ιδανικά μας. Η Ελληνική μας παράδοση πρέπει να είναι η αλάνθαστη πυξίδα μας, ο απαραίτητος οδηγός στην ατομική και κυρίως στην εθνική μας ζωή.
του Δημητρίου Χατζή, απόφοιτου της Ζωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων
ΠΗΓΗ:http://www.zosimaia.gr/?page=home
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου